Hastalıktan Kurtulma Duaları, Sağlık Duası
Sağlık ve Afiyet Duası Okunuşu : “Allahümme innî es’elüke-ssıhhate velâfiyete vel-emânete ve hüsnel-hulkı verrıdâe bilkaderi birahmetike yâ Erhamerrâhimîn“.
Sağlık ve Afiyet Duası Anlamı : (Yâ Rabbi, sıhhate, afiyete kavuşmayı, emanete riayet etmeyi [hıyanet etmemeyi], güzel ahlaka sahip olmayı ve kaderine rıza göstermeyi bana nasip eyle! Ey merhametlilerin en merhametlisi, merhametin hakkı için, bunları bana ver!) demektir.
Biz de, ulu ve şanlı Peygamberimiz (sav.) gibi duâ etmeliyiz.
Hastanın İyileşmesi İçin Okunacak Dualar (Hastalıktan Kurtulma)
Eshâb-ı kirâmın büyüklerinden Osman bin Huneyf bildiriyor: Kastalıktan Kurtulmak için duâ istiyen bir âmâya (gözleri görmeyen), abdest alıp, iki rekat namaz kılmasını, sonra
“Allahümme innî es’elüke ve eteveccehü ileyke bi-Nebiyyike Muhammedin Nebiyyirrahme, yâ Muhammed innî eteveccehü bike ilâ Rabbî fî hâcetî-hâzihî, li taktıye-li, Allahümme şeffi’hü fiyye” (17) duâsını okumasını emretmiştir.
Bir gün iki gözü ama bir kimse gelip, “Yâ Resûlallah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” Allahü teâlâya dua et, gözlerim açılsın” dedi. Peygamberimiz, “Kusursuz bir abdest al! Sonra Yâ Rabbi! Sana yalvarıyorum. Sevgili Peygamberin Muhammed aleyhisselâmı araya koyarak, senden istiyorum. Ey çok sevdiğim Peygamberim Muhammed aleyhisselâm! Seni vesile ederek, Rabbime yalvarıyorum. Senin hatırın için kabul etmesini istiyorum. Yâ Rabbî! Bu yüce Peygamberi bana şefaatçi eyle! Onun hürmetine duamı kabul et!” duasını okumasını söyledi. Adam, abdest alıp dua etti. Hemen gözleri açıldı. Bu duayı Müslümanlar, her zaman okumuşlar ve maksatlarına kavuşmuşlardır.
Eshâb-ı kiram, bu duayı hep okurdu. Bu duada, dileğin kabul edilmesi için, Muhammed aleyhisselâm vesile edilmektedir.
Şifa Duası : Bismillâhirrahmânirrahîm ve lâ-havle ve lâ-kuvvete illâ billâhil’ aliyyil’azîm.
Anlamı : “Güç ve kuvvet, sadece Yüce ve Büyük olan Allah’ın yardımıyla elde edilir.”
Bu dua da bütün hastalıklar için okunur. Dertlerden kurtulmak için ve murada kavuşmak için beş yüz kere okunur. Evvelinde ve âhirinde yüzer defa salevât-ı şerîfe okuyup dua etmelidir. Hadis-i şerifde buyruldu ki, “Bir hasta, lâ ilâhe illâ ente sübhâneke innî küntü minezzâlimîn (15)
(Anlamı : “Senden başka hak ma’bud yoktur. Seni tenzih ederim. Şüphesiz ki ben zalimlerden oldum“) kırk defa okursa, şehit olarak vefat eder. Şifa bulursa, bütün günahları af olur.
Hastalıktan Kurtulmak için Şifa Ayetleri :
Şifa ayetleri abdestli olarak yazılıp suya konup içilirse hastalıklara şifa olur.
“Şifâ Ayetleri” şunlardır:
Tevbe suresi, on dördüncü ayetinin sonu,
Yunus suresi, elli yedinci ayetinin ortası,
Nahl suresi, altmış dokuzuncu ayetinin orta kısmı,
İsra suresi, seksen ikinci ayetinin baş tarafı,
Şü’ara suresinin sekseninci ayeti,
Fussilet suresi, kırk dördüncü ayetinin orta yeridir.
M. Masum hazretleri buyuruyor ki: Ayet-i kerimenin, duanın tesir edebilmesi için, okuyan ve okunan kimsenin buna inanması ve okuyanın Ehl-i sünnet itikadında olması, Allahü teâlânın rızası için okuması, kul hakkından sakınması, haram yememesi ve karşılığında hiçbir ücret istememesi şarttır.
Hazret-i Âişe –radıyallahu anha-’dan rivayete göre Nebiyy-i Ekrem –sallallahu aleyhi ve sellem– kendilerine bir hasta getirildiğinde şöyle duâ ederlerdi;
Şifa Duası Türkçe Okunuşu: “Ezhibil-be’se rabben’nasi eşfi ve enteş’şafi la şifae illa şifauke şifaen la yugadiru sekame”
Anlamı : “Bu hastalığı gider ey insanların Rabbi! Şifâ ver, çünkü şifâ verici sensin. Senin vereceğin şifâdan başka şifâ yoktur. Öyle şifâ ver ki hiç bir hastalık bırakmasın.” (Buhârî, Merdâ, 20; Müslim, Selâm, 46; Ebû Dâvud, Tıbb, 18, 19)
Yine Âişe –radıyallahu anha-’dan rivayete göre Nebiyy-i Ekrem –sallallahu aleyhi ve sellem– Efendimiz, kendisine bir hastanın şifâ bulması için duâ talep edildiği zaman:
Şifa Duası Türkçe Okunuşu: “Bismillahi turbetu ardina ve riikatu ba’dina yeşfi sakimuna bi-izni rabbina.”
Anlamı : “Allah’ın adıyla duâya başlarım. Bizim yerimizin toprağı ve birimizin tükrüğü vesilesiyle Allah’ın izniyle hastamız şifâ bulur.” (Buhârî, Tıbb, 38; Müslim, Selâm, 54; Ebû Dâvud, Tıbb, 19)