Yolculuğa Çıkarken Dua

Abdullah İbn Ömer onlara şunu öğretmiştir: Allah Resulü (s.a.v.) bir yolculuğa çıkarken devesine bindiği zaman üç defa Allahu Ekber diye tekbir getirir, sonra da:

Okunuşu: Subhânellezî sahhara lenâ hazâ ve mâ kunnâ lehu mukrinîn ve innâ ilâ rabbinâ le-munkalibûn. AUahümme! İnnâ nes’eluke fî seferinâ hazâ el-bir-ra ve’t-takvâ ve mine’l-ameli mâ tarda. Allahümme! Hevvin aleynâ seferenâ hazâ ve atvi annâ bu’dehu. Allahümme! Ente’s-sâhibu fi’s-seferi vc’1-halîfctu fii-ehli. Allahümme! İnnî cûzu bike min va’sâi’s-seferi ve keâbeti’I-manzari ve sûi’l-munkalebi fi’mâli ve ehli.

Anlamı:

Allah’ım! Senden bu yolculuğumuzda hayır ve takva, amellerden de senin razı olacaklarını dileriz. Allah’ım! Bu yolculuğumuzu bize kolaylık ver. Bize onun uzaklığını kısalt. Allah’ım! Seferde arkadaş, ailede vekil sensin. Allah’ım! Yolculuğun meşakkatinden, manzaranın kötüye değişmesinden, mal ve aile hususunda kötü dönüşten Sana sığınırım!” derdi.
Abdullah b. Sereis’tan rivayet edilmiştir: Resulullah ( sav ) yolculuğa çıkarken; yolculuğun zorluklarından, fena dönüşlerden, iyi halden kötüye dönmekten, mazlumun bedduasından, aile ve mal hususunda kötü halden Allah’a sığınırdı.

Resulullah ( sav ): “Her kim evinden çıkmadan önce Âyeül-Kürsi okursa, dönünceye kadar istemediği hiçbir şey kendisine isabet etmez.” buyurdu.

Bir başka rivayette ise yolculuk duası şu şekilde belirtilmiştir:

Okunuşu: Allahümme inni e’ûzü bike min va’sâis-seferi ve Kâbetil münkalebi vel’havri ba’del kevri ve da’veti’l-mazlûm.

Anlamı:

Allah’ım! yolculuğun meşakkatinden, döndükten sonra kötü şeylerle karşılaşmaktan, gördüğümden geri kalmaktan ve mazlumun bedduasını almaktan sana sığınırım.